Het dreigement van 'verbod op reclame' voor diverse producten en diensten komt regelmatig terug. Deze week nog vroeg de Hoge Gezondheidsraad om alle reclame te verbieden in verband met alcohol.
Maar eenzelfde vraag is reeds gekomen voor allerlei voedingsproducten, voor limonades, voor de autosector en ga zo maar door. Het klinkt dezer dagen natuurlijk lekker populistisch dat verbod op reclame. Maar tegelijkertijd is het verschrikkelijk hypocriet.
Als vereniging die pleit voor duurzame communicatie eisen wij in de eerste plaats het recht op om vrij te kunnen communiceren over producten en diensten die op een wettelijke manier in België aan de man gebracht worden. Tegelijkertijd nemen wij deel aan een zelfregulerend kader om ervoor te zorgen dat deze communicatie op een maatschappelijke verantwoorde manier wordt gevoerd. Via de Raad voor de Reclame en de JEP werken we met verschillende sectoren aan duidelijke zelfregulerende codes die strikt worden toegepast. Voor de alcoholsector bestaat daarvoor de zogenaamde Arnoldus-code. Bedrijven die zich niet aan de code houden worden op het matje geroepen en hun reclame wordt onmiddellijk via de media gestopt.
Indien we als maatschappij fundamentele vragen hebben bij bepaalde producten en diensten, dan moeten we consequent zijn en de commercialisatie daarvan verbieden, niet de reclame. Zolang de commercialisatie van deze producten en diensten wordt toegelaten, dan is het evident dat de bedrijven daar ook op een maatschappelijk verantwoorde manier over kunnen communiceren.