In de laatste jaren is een duidelijke Europese trend waar te nemen waarbij investeringen door adverteerders evolueren van "bestelbon" naar programmatic buying.
Daar waar deze laatste verantwoordelijk was voor 20% van de marktomzet voor display advertenties in 2013, is dat cijfer vandaag naar 77% geklommen van display investeringen op Europees niveau.
Voor video zijn de ruwe cijfers wat meer bescheiden : 58% van de investeringen lopen vandaag via programmatic, tegenover 9% in 2013.
![warcgraph1[1].png](/l/library/download/urn:uuid:16091b42-685e-41a3-b960-7253e371710c/warcgraph1%5B1%5D.png?width=671&height=377&scaleType=null&ext=.png)
(Bron: WARC)
Display en video zijn op vlak van programmatic dus respectievelijk met 285% en 544%(!) gegroeid in de laatste 6 jaar.
Het verschil in groei/evolutie is ook vrij opmerkelijk tussen beide touchpoints. Zo zijn zowel video als display op bijna identiek dezelfde manier aan te kopen via programmatic maar merken we nog een trend die aantoont dat adverteerders vandaag alsnog ruwweg 2x meer video dan display aankopen via bestelbon.
Er zijn inderdaad steeds voor-en nadelen verbonden aan de ene of andere aankoopmethode. Zo zijn de rapporteringen via programmatic meestal meer uitgebreid, ligt de kostprijs in bepaalde gevallen ook lager en zit men ook veel korter op de bal in het geval de reclame technische en/of praktische mankementen vertoont : verkeerde promo, geen geluid, verkeerde looptijd, etc..
Koopt een adverteerder via bestelbon, heeft hij uiteraard veel meer garanties : de beloofde impressies worden uitgeleverd waarbij een bepaalde prioriteit geldt : de impressies op bestelbon hebben voorrang op alle andere aankoopmethodes (programmatic, programmatic guaranteed,..). Men koopt dus precies wat men boekt, in tegenstelling tot programmatic waar de omgeving veel volatieler is.